ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ - ΤΙ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ | Πρωτη news sport

Είναι ένα “τραύμα” που ακόμη είναι ανοιχτό. Η μικρασιατική καταστροφή ακόμη πονάει.
Και κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, η θλιβερή επέτειος της νίκης του Κεμάλ και του ξεριζωμού του Ελληνισμού της Ιωνίας με τρόπο απάνθρωπο,βίαιο και αιματηρό, “ανοίγει” και πάλι τη πληγή...


Τα όσα έκαναν οι ορδές του Κεμάλ όχι μόνο στη προκυμαία της Σμύρνης ,αλλά όπου κι αν βρήκαν Έλληνα είναι δύσκολο να...
περιγραφούν με λόγια,ακόμη και με εικόνες. Οι σφαγές που έγιναν δεν μπορούν να χωρέσουν στον ανθρώπινο νου! 

Πολλοί ,ακόμη κι εδώ στην Ελλάδα, έσπευσαν κατά καιρούς να...στρογγυλέψουν τα όσα έγιναν εκείνες τις ημέρες του 1922 από τις κεμαλικές ορδές. Φθάσαμε να διαβάσουμε για τον...συνωστισμό στη προκυμαία της Σμύρνης. Άλλοι πάλι υιοθέτησαν αφελώς τις απόψεις που ήθελαν και τον Ελληνικό Στρατό να έχει κάνει τα ίδια,την εποχή που κυριαρχούσε στη περιοχή. Πρόκειται για παραχάραξη της ιστορίας,που προφανώς γίνεται συνειδητά.

Τα όσα έκαναν οι Τούρκοι ,μπορούν να συγκριθούν μόνο με τις ναζιστικές θηριωδίες ,τις οποίες ο ίδιος ο Χίτλερ για να τις… “δικαιολογήσει” είχε θυμίσει τα όσα έκαναν οι Τούρκοι σε Αρμένιους,Έλληνες κ.λ.π

Το Onalert  θα παρουσιάσει σε  συνέχειες μια σειρά κειμένων για τη Σμύρνη,μέσα από τα οποία θα προσπαθήσει πολύ ψύχραιμα να θυμίσει τα γεγονότα που οδήγησαν στην Μικρασιατική Καταστροφή και να απαντήσει σ΄ όλα αυτά τα ερωτήματα και τις αφέλειες. Και για να γίνει αυτό θα χρησιμοποιήσουμε τις έγγραφες μαρτυρίες ανθρώπων που ήταν αυτόπτες μάρτυρες στη σφαγή. Όχι Έλληνες ,αλλά ξένους, που είδαν με τα μάτια τους τι έγινε και γράφουν στα κείμενά τους λεπτομέρειες συγκλονιστικές,ακόμη και ονόματα σφαγιασθέντων.

Πριν από τη καταστροφή είχε προηγηθεί μια εκστρατεία. Η Μικρασιατική Εκστρατεία,που ξεκίνησε με την αποβίβαση των ελληνικών στρατευμάτων στη Σμύρνη. Έπρεπε να γίνει αυτή η στρατιωτική επέμβαση; Το ερώτημα όσο περνούν τα χρόνια μεγαλώνει. Και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η αποστολή των ελληνικών στρατευμάτων ήταν κάτι που όλος ο ελληνικός πληθυσμός κι εδώ στην Ελλάδα ,αλλά και στην Ιωνία ζητούσε επιτακτικά. Η ευκαιρία δόθηκε,η Ελλάδα την εκμεταλλεύθηκε αλλά μετά όλα φαίνεται ότι έγιναν λάθος! Οι πολιτικές ηγεσίες της εποχής αποδείχτηκαν αδύναμες να διαχειριστούν την κατάσταση που ήθελαν -και τότε- να επιβάλουν οι μεγάλες δυνάμεις.

Επιλέξαμε να ξεκινήσουμε μ’ ένα κείμενο ενός ιστορικού που στο βιβλίο του “Η Μικρασιατική Καταστροφή”,εκφράζει με θάρρος απόψεις για το εγχείρημα της μικρασιατικής εκστρατείας. Ο ιστορικός Νίκος Ψυρούκης στο βιβλίο του είχε αποκαλύψει όλο το μεγάλο παιχνίδι που έπαιξαν εις βάρος της Ελλάδας οι μεγάλες δυνάμεις ,αλλά και τα τραγικά λάθη της πολιτικής ηγεσίας.Σημαντικές είναι οι επισημάνσεις που κάνει για τη “διχόνοια” που επικρατούσε τη περίοδο πριν το μέτωπο σπάσει και εντός του στρατεύματος, με “βενιζελικούς” και “αντιβενιζελικούς” να πολεμάνε πρώτα μεταξύ τους και μετά με τις δυνάμεις του Κεμάλ. Και οι πολιτικοί της εποχής που είχαν εκλεγεί υποσχόμενοι ότι θα σταματήσουν την εκστρατεία, να φοβούνται να πουν όχι στις μεγάλες δυνάμεις “φοβούμενοι ότι θα χάσουν την εξουσία”,όπως γράφει. Θυμίζουν κάτι όλα αυτά;

Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ-ΝΙΚΟΣ ΨΥΡΟΥΚΗΣ

Η κυβέρνηση της "Αγκυρας σ' όλο το διάστημα τής στασιμότητας
τών στρατιωτικών επιχειρήσεων προετοίμαζε με μεγάλη μυστικότητα
την τελική στρατιωτική αναμέτρηση. Από άποψη δύναμης Πύρρος και
αριθμού μαχητών ο ελληνικός στρατός δεν υστερούσε. Όμως η μάχη 
τικότητα και το ηθικό του ήταν σε πολύ χαμηλό επίπεδο.Η πολύμηνη 
αδράνεια στο μέτωπο, με την διαρκή παρενόχληση των Τούρκων ά-
νταρτων μεγάλωσε ακόμα πιο πολύ την κούρασή του. Καθημερινά εκδηλωνόταν όλο και πιο πολύ ή θέληση των στρατιωτών για το σταμάτημα τού πολέμου. Η οξύτατη διαμάχη των βενιζελικών και αντιβενιζελικών στελεχών τού στρατού δημιουργούσε συνθήκες αποσύνθεσής
του. Η κυβερνητική πολιτική της ευνοιοκρατίας προς τους αντιβενιζε
λικούς αξιωματικούς και η σκανδαλώδικη διαγωγή και ζωή των αξιωματικών στα μετόπισθεν δεν μπορούσαν να είναι παράγοντες εξάλειψης του πολιτικού διχασμού στον στρατό.

Αντίθετα, οδήγησαν τα πράγματα στα άκρα. Τόσο μεγάλη ήταν η σύγκρουση ανάμεσα στις δύο παρατάξεις που είχε φτάσει μια τουρκική εφημερίδα, ή Ίλέρι («Εμπρός») να δημοσιεύει φωτογραφία του τότε βενιζελικού συνταγματάρχη Γ. Κονδύλη με τον τίτλο «Ό συνταγματάρχης Γ. Κονδύλης σύμμαχός τού Κεμάλ». Ό "Αγγλος ύπατος αρμοστής στην Κωνσταντινούπολη, στρατηγός σερ Χ. Χάμπολτ, διαμαρτυρήθηκε επίσημα στον Οικουμενικό Πατριάρχη Μελέτιο γιατί με την δράση την δική του και των βενιζελικών αξιωματικών -άμυνιτών δημιουργούσαν δυσκολίες στο έργο της ελληνικής κυβέρνησης (δηλαδή της Αγγλίας).

Αυτή την εικόνα της αποσύνθεσης παρουσίαζε ό ελληνικός στρατός όταν στις 26/8/1922 ό Κεμάλ τηλεγραφούσε από το 'Εσκί Σεχίρ στην κυβέρνηση του και στην Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας: «Ή επίθεση άρχισε στις 4 μ.μ σε όλο το μέτωπο. Ό Θεός βοηθός». Την γενική επίθεση την διεύθυνε ό ίδιος ό Κεμάλ. "Άρχισε με κύρια κατεύθυνση το Αφιόν Καραχισάρ και γρήγορα εξελίχθηκε σε μια ραγδαία προέλαση τού τουρκικού στρατού προς τη Σμύρνη. Ή υποχώρηση του ελληνικού στρατού στο Τουλού Μπουνάρ υπήρξε ή αρχή τής γενικής κατάρρευσης τού μετώπου. Ένας απλός Έλληνας αξιωματικός, ό Ιωάννης Σιμιτόπουλος, μας δίνει στ΄ απομνημονεύματα του την πάρα κάτω εικόνα τής ελληνικής υποχώρησης:

«Όλοι οι γύρω μας κάμποι, τα υψώματα, αι χαράδραι. είναι γεμάτα από φάλαγγας πεζικού, πυροβολικού, μηχανικού, αυτοκινήτων και άλλων πολλών σχηματισμών. Όλαι αύται αι φάλαγγες υποχωρούν ατάκτως προς Σμύρνη. Εις κάποιαν στιγμήν ήλθε ό Στρατηγός τής XII Μεραρχίας και συνομίλησε με τον Συνταγματάρχη μας επί πέντε λεπτά περίπου και κατόπιν ανεχώρησε. Όλοι ο| αξιωματικοί κατά την διάρκειαν τής ολιγόλεπτου συνομιλίας τού Στρατηγού μετά τού Συνταγματάρχου ευρισκόμεθα εις άδημονιαν να μάθω μεν τι διαμείβεται μεταξύ των. Μετά την άναχώρησιν τού Στρατηγού, μας πλησιάζει αυτός ό πραγματικός ήρωας Συνταγματάρχης και μας λέει επί λέξη: "Κύριοι συνάδελφοι (και οι οφθαλμοί του πλημμύρισαν από δάκρυα). Κοιτάξετε δεξιά και αριστερά και παρατηρήσατε τας φάλαγγας τού στρατού μας πώς φεύγουν πανικόβλητοι και εγκαταλείπουν τα μέρη αυτά τα οποία με τόσον αίμα έχουν ποτίσει. Και τα εγκαταλείπουν σχεδόν αμαχητί». Σε συνέχεια ό Ί. Σιμιτόπουλος μας λέει ότι «τό σχέδιον τού Κεμάλ ήτο στρατηγικώτατον, ή δέ βλακεία των Επιτελείων του Στρατού μας χαρακτιρηστικωτάτη'.

Επίσης επιγραμματικός είναι ό Ι. Σιμιτόπουλος όταν περιγράφει την στάση των φαντάρων: «Υβρίζουν», μας λέει, «καπηλικώτα τους ανωτέρους Αξιωματικούς δια την αμάθειας των και τους κατωτέρους δια την δειλίαν των».

Η διάλυση τού ελληνικού στρατού μέσα σε λίγες μέρες ήταν ή λογική συνέπεια μιας κουραστικής περιπέτειας τριών και πάνω χρόνων,περιπέτειας πού όλοι ήξεραν πολύ καλά ότι δέν είχε σχέση με τα πραγματικά εθνικά συμφέροντα των Ελλήνων.

«Βλάκες» οι ανώτεροι αξιωματικοί, «δειλοί» οι κατώτεροι, «βλάστημοι και πανικόβλητοι» οι
στρατιώτες, όλες αυτές οι ιδιότητες ανήκουν στους μισθοφορικούς στρατούς και όχι στους πατριωτικούς. Πραγματική τραγωδία για τον ελληνικό στρατό, πού οι ηρωικές ,πατριωτικές του παραδόσεις τον είχαν αναδείξει στους εθνικό-απελευθερωτικούς πολέμους σε πραγματικά αξιοθαύμαστο. Ή μικρασιατική πείρα έρχεται ν' αποδείξει ότι οι μεγάλες μαχητικές πατριωτικές παραδόσεις δέν μπορούν ν' αξιοποιηθούν σε πολέμους πού γίνονται για λογαριασμό ξένων και σε βάρος άλλων χωρών.

Η άτακτη υποχώρηση τού ελληνικού στρατού στο μικρασιατικό μέτωπο δημιούργησε πρωτοφανή πανικό και στους κυβερνητικούς κύκλους της Αθήνας. Ό στρατηγός Χατζανέστης ανακλήθηκε και στη θέση του διορίσθηκε ό στρατηγός Ν. Τρικούπης, ο οποίος όμως δεν πρόλαβε να αναλάβει τα νέα του καθήκοντα γιατί πιάστηκε αιχμάλωτος μαζί με όλη του την φάλαγγα, πού συμπεριλάμβανε δύο στρατηγούς διοικητές Σωμάτων Στρατού, ένα μέραρχο, 190 αξιωματικούς και 4.500 οπλίτες.

Στις 9 τού Σεπτέμβρη ό κεμαλικός στρατός έμπαινε στην Σμύρνη. Σε όλη τη Μικρά Ασία διαδραματίζονταν σκηνές φρίκης. Ό ελληνισμός καταστρεφόταν, ό ελληνικός στρατός πανικόβλητος υποχωρούσε από παντού. Η κυβέρνηση Πρωποπαπαδάκη αναγκάστηκε νά παραι τηθεί και ύστερα από μεγάλες προσπάθειες τής Αυλής έγινε δυνατό να σχηματισθεί νέα κυβέρνηση, μ' επικεφαλής τον Ν. Τριανταφυλλάκο (10/9/1922). Στο μεταξύ, ή Δεξιά κατατρομαγμένη προσπάθησε να βρει εξιλαστήρια θύματα γιά τήν καταστρεπτική πολιτική της. Στις 9 τού Σεπτέμβρη ό φρούραρχος Αθηνών ν αποφάσιζε να εκτελέσει τους ηγέτες τού Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (Κομμουνιστικού) πού ήταν δεσμώτες. Ήταν μια εκδήλωση αχαρακτήριστου θράσους, πού πάντα εκδηλώνεται την ώρα τής κρίσης των μεγάλων ένοχων τής Ιστορίας. Οι ηγέτες αυτοί ήταν τελείως αθώοι. Ή πολιτική τους επιρροή δέν ήταν τότε αποφασιστική, ύστερα άπ' την αρχή τάχθηκαν ενάντια στον μικρασιατικό πόλεμο και επανειλημμένα είχαν ζητήσει την έγκαιρη κα τάπαυση του. Ή πολιτική τους είχε απήχηση στο λαό, γι' αυτό και ό Ι.Μεταξάς, πού κινήθηκε για να σώσει την Δεξιά, θέλησε αντί τού φυσικού θανάτου να επιβάλει τον πολιτικό θάνατο στην ηγεσία της νεαρής Αριστεράς. Επισκέφθηκε στις 13 τού Σεπτέμβρη τους φυλακισμένους ηγέτες και τους πρότεινε όπως συμμετάσχουν στην κυβέρνηση. Ή συμμετοχή τους στην κυβέρνηση θα έδινε από την μια την δυνατότητα στην Δεξιά να παρουσιάσει κάποιο λαϊκό χαρακτήρα, ενώ από την άλλη θα χρεοκοπούσε και την Αριστερά, πού ό λαός θα την έβλεπε να συμμετέχει σε κυβέρνηση των ενόχων της εθνικής τραγωδίας και θα την καταδίκαζε στη συνείδησή του.

Οι συνέπειες τής καταστροφής ήταν τρομερές. Ό μικρασιατικός ελληνισμός διώχτηκε από την πατρική του γη. Ό Γάλλος ιστορικός Driault ανεβάζει σε δεκάδες χιλιάδες τους σφαγμένους από τα τουρκικά πογκρόμ που επακολούθησαν, θεωρεί την μικρασιατική καταστροφή μεγαλύτερη και χειρότερη από την πτώση τής Κωνσταντινούπολης το 1453. Τα όνειρα για την αναστήλωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας θάβονταν κάτω από τα ερείπια τού πολιτισμού πού δημιούργησε ό μόχθος και ή δουλειά των Ελλήνων τής Μικράς Ασίας. Τους πολιτικούς τυχοδιωκτισμούς τής ελληνικής ολιγαρχίας τους πλήρωνε με την ζωή και την αξιοπρέπεια του τό ελληνικό έθνος.

ΑΥΡΙΟ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ...

 
Top