43ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ - «ΟΔΗΓΗΤΗ» ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΜΕΡΑ (VIDEO - ΦΩΤΟ) | Πρωτη news sport

Συγκλονιστική και πρωτόγνωρη, από τις μεγαλύτερες των τελευταίων χρόνων,
είναι η συμμετοχή χιλιάδων λαού και νεολαίας την τρίτη μέρα των εκδηλώσεων του 43ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».




Η μαζική συμμετοχή χιλιάδων κόσμου στις εκδηλώσεις του 43ου Φεστιβάλ στέλνει μήνυμα αισιοδοξίας και αγωνιστικής ανάτασης, συσπείρωσης με το ΚΚΕ. Η συγκλονιστική πολιτική συγκέντρωση στην Κεντρική Σκηνή του Φεστιβάλ, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, έστειλε μαχητικό μήνυμα στο λαό να ορθώσει το ανάστημά του, να μη συμβιβαστεί με την εκμετάλλευση, να συμπορευτεί με το ΚΚΕ, για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και τη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, στην πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για την εργατική εξουσία, το

σοσιαλισμό.                                                          ΜΕΚΡΙΖΗΣ – ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ
Το φετινό Φεστιβάλ είναι αφιερωμένο στα    100 χρόνια από τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, κάτι που αντανακλάται σε όλους τους χώρους, σε όλες τις εκδηλώσεις και τις συζητήσεις, στέλνοντας στη νεολαία μήνυμα να μάθει την αλήθεια για την Οκτωβριανή Επανάσταση, για το σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε τον 20ό αιώνα. Γιατί «το μέλλον δε θα ρθει από μονάχο του, αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς
Ο Μάνος Λοΐζος είναι σαν να ήταν εδώ σήμερα μαζί μας... (VIDEO - ΦΩΤΟ)

Μεγάλη συναυλία - αφιέρωμα στον αξέχαστο δημιουργό Μάνο Λουΐζο, με αφορμή τα 80 χρόνια από τη γέννησή του, παρουσιάστηκε στην Κεντρική Σκηνή


Δημήτρης Κουτσούμπας -Μυρσίνη Λουΐζου
Μεγάλη συναυλία - αφιέρωμα στον αξέχαστο δημιουργό Μάνο Λοΐζο, με αφορμή τα 80 χρόνια από τη γέννησή του, παρουσιάστηκε στην Κεντρική Σκηνή. Η Μαρία Φαραντούρη, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και η Ασπασία Στρατηγού, μας θύμισαν μεγάλους σταθμούς της καλλιτεχνικής δημιουργίας του, σε μια πραγματική λαοθάλασσα από κόσμο που τραγουδούσε τα αγαπημένα τραγούδια.

















Στη συναυλία παραβρέθηκε και ο στιχουργός Φώντας Λάδης και στο κλείσιμό της έδωσε μια ακόμα από τις πολύ δυνατές στιγμές που ζήσαμε σε αυτό το Φεστιβάλ, καθώς ανέβηκε στη σκηνή και τραγούδησαν μαζί με τον Γ. Νταλάρα και τον Β. Παπακωνσταντίνου το «Δέντρο».
Από τον «Τρίτο Παγκόσμιο», τα «Νέγρικα» και τις «Θαλασσογραφίες», μέχρι «Τα τραγούδια του δρόμου», «Τα τραγούδια μας» και τόσες άλλες δημιουργίες του. Ο Μάνος Λοΐζος υπήρξε μια από τις σημαντικότερες δυνάμεις του νεοελληνικού τραγουδιού, καταθέτοντας μουσική μεγάλης έμπνευσης και ταυτόχρονα οικεία, που παραμένει κοσμαγάπητη, αξεπέραστη στο χρόνο, και πολλά χρόνια μετά το φευγιό του συγκινεί, συναρπάζει όχι μόνο τους παλιότερους, αλλά και πολλούς νέους ανθρώπους.
Το πρόγραμμα ξεκίνησε με το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας και όλοι μαζί τραγούδησαν το «Ακορντεόν». Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου είπε συγκινημένος ότι «αν ζούσε ο Μάνος θα ήταν εδώ μαζί μας απόψε», ενώ ο Γιώργος Νταλάρας είπε ότι «αν ζούσε ο Μάνος θα ήταν 80 χρονών. Μπορεί να μην είναι εδώ, όμως εδώ είναι η ψυχή του και τα τραγούδια του... εδώ είναι και ο Φώντας, ο Λάδης».
Ιδιαίτερα συγκινημένη η Μαρία Φαραντούρη αναφερόμενη στα «Νέγρικα» είπε ότι «τα τραγούδια της αλληλεγγύης και της αμφισβήτησης τα αγκάλιασε πάντα η ΚΝΕ. Να συνεχίζετε να αγκαλιάζετε πάντοτε τον πολιτισμό», κάλεσε.
Η φυσική απουσία του Μ. Λοΐζου σίγουρα στέρησε πολλά από το ελληνικό τραγούδι, όμως, ο χρόνος δεν στάθηκε ικανός να μειώσει την ανάγκη μας να ανατρέχουμε στο μοναδικής ομορφιάς έργο του. Έτσι κι αλλιώς ο Μάνος Λοΐζος είναι σε όλα μας τα Φεστιβάλ, είτε με τα τραγούδια του είτε με τη μνήμη της πικρής εκείνης είδησης του θανάτου του, μια ημέρα του Φεστιβάλ μας (17 Σεπτέμβρη 1982).
Ένας ανήσυχος δημιουργός, γεμάτος έμπνευση. Άνθρωπος μαχητικός, ερωτικός, τρυφερός, ευαίσθητος, ονειροπόλος, με την ψυχή του δεμένη στο ταξίδι. Ένας συνειδητοποιημένος, στρατευμένος καλλιτέχνης, που με το τραγούδι του και τη ζωή του έπαιρνε θέση στα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα της εποχής του, απέναντι στη δικτατορία, στην καταπίεση, στην αδικία, στον κοινωνικό ρατσισμό. Η ιδεολογική του στράτευση με το ΚΚΕ, η ευαισθησία του σε ό,τι αφορά τους ταπεινούς και τους καταφρονεμένους, η αλληλεγγύη του στους αγωνιζόμενους για ειρήνη, ισότητα, αξιοπρέπεια, βρήκαν καλλιτεχνική έκφραση σε πολλά έργα του.
Το πρόγραμμα έκλεισε με το δρόμο με δύο τραγούδια ύμνους... το «Τίποτα δεν πάει χαμένο» και το «Δρόμο». «Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία/ κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά/ ήταν μια λέξη μοναχά ελευθερία/ κι ύστερα είπαν πως την έγραψαν παιδιά»...




 
Top