Του Σπύρου Γουδέβενου
Στα μονόστηλα σε site και εφημερίδες πέφτει η ματιά μας σε μία πολιτική
διαδικασία που λαμβάνει χώρα από το παλαιό ΠΑΣΟΚ και αφορά την ανασύσταση της ΠΑΣΟΚικης κεντροαριστεράς με την καταρχήν εκλογή νέου αρχηγού. Καταρχάς το γεγονός ότι απασχολεί τα μονόστηλα είναι δείγμα ακριβώς ότι το παραπάνω εγχείρημα αφορά μία μικρή μερίδα πολιτών στην χώρα.
περισσότερα εδώ
διαδικασία που λαμβάνει χώρα από το παλαιό ΠΑΣΟΚ και αφορά την ανασύσταση της ΠΑΣΟΚικης κεντροαριστεράς με την καταρχήν εκλογή νέου αρχηγού. Καταρχάς το γεγονός ότι απασχολεί τα μονόστηλα είναι δείγμα ακριβώς ότι το παραπάνω εγχείρημα αφορά μία μικρή μερίδα πολιτών στην χώρα.
περισσότερα εδώ
Το κόλπο της Γεννηματά, γιατί περί αυτού πρόκειται αφού ελέγχοντας τους μηχανισμούς στο ΠΑΣΟΚ δύσκολα θα ηττηθεί, να παρουσιάσει μία ανασύσταση του χώρου με μία συγκέντρωση "κορυφαίων στελεχών" που όμως υπήρχαν και στο ΠΑΣΟΚ του 2012 και στο ΠΑΣΟΚ του 2015 (πείτε το Δημοκρατική Συμπαράταξη, για λόγους ουσίας θα το λέω ΠΑΣΟΚ). Η Γεννηματά θα καταφέρει απλά να μαζέψει τα "μαυρισμένα" από τον λαό πρόβατα του χώρου.
Το υπόλοιπο σχέδιο του ΠΑΣΟΚ είναι καταδικασμένο να αποτύχει. Είμαι σίγουρος ότι όσοι ελπίζουν σε αναγέννηση το κάνουν με το σκεπτικό του επαναπατρισμού ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ που το 2012 και 2015 έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ, με την λογική ότι αφού ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε μνημονιακός θα επιστρέψουν στην "βάση" τους.
Το 2012 και μετά οι ψηφοφόροι του τότε ΠΑΣΟΚ έφυγαν προς ΣΥΡΙΖΑ μεριά όχι γιατί είδαν κάτι λαμπερό στον Τσίπρα (άντε να του αναγνώριζαν ότι δεν τα έχει πάρει όπως έκαναν οι Τσοχατζόπουλοι), αλλά γιατί το αντιμνημονιακό αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ έδινε ελπίδα. Παραδοσιακά στρώματα που ψήφιζαν μέχρι το 2009 ΠΑΣΟΚ, είδαν με τον ΣΥΡΙΖΑ την προοπτική να τελειώσουν τα μνημόνια, να γλιτώσουν τις κατασχέσεις, να βρεθεί για το παιδί τους μια δουλειά. Μπορεί η ελπίδα να διαψεύστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι από τον μνημονιακό αλλά όχι διεφθαρμένο ΣΥΡΙΖΑ ο κόσμος μαζικά θα πάει στο επίσης μνημονιακό και διεφθαρμένο ΠΑΣΟΚ. Και αν ακόμα στο ΠΑΣΟΚ θεωρούν κακώς ότι το δίπολο μνημόνιο-αντιμνημόνιο δεν υφίσταται πλέον, θα πρέπει να είχαν καταλάβει ότι για να ονειρεύονται "επαναπατρισμούς" θα έπρεπε πριν βρουν αρχηγό να βρουν ένα "αφήγημα ελπίδας".
Ο Μητσοτάκης για παράδειγμα ως στοιχεία ενός τέτοιου αφηγήματος παρουσιάζει την μείωση του ΕΝΦΙΑ και φόρων, και πάλι δεν πείθει και κανέναν γιατί οι δανειστές θα πουν ΟΧΙ και όλοι ξέρουν ότι ο Κούλης δεν θα τα σπάσει μαζί τους. Την ίδια δυσκολία για ένα "αφήγημα ελπίδας" , στα πλαίσια εφαρμογής νεοφιλελεύθερων πολιτικών, δεν το έχει μόνο το ΠΑΣΟΚ εδώ, αλλά στο σύνολο της η Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία και για αυτό το λόγο καταποντίζεται πανευρωπαϊκά και με την παράλληλη έλλειψη αριστερής, ριζοσπαστικής αντιπρότασης, οι Ευρωπαίοι πολίτες ανέχονται την ορίτζιναλ νεοφιλελεύθερη Κεντροδεξιά είτε στρέφονται στην λαϊκίστικη ακροδεξιά.
Το νέο εγχείρημα στην ΠΑΣΟΚΙΚΗ κεντροαριστερά δεν έχει καμία ελπίδα από μόνο του. Αντίθετα η κεντροαριστερά με τα αδιέξοδα που συναντά σε όλη την Ευρώπη στην χώρα μας είναι εξορισμού ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με το ΠΑΣΟΚ αφού στα κεντρικά ερωτήματα απαντούν με τον ίδιο τρόπο. Ναι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές όσο ακραίες και αν είναι (αφού επιβάλλονται άλλωστε) με κάπως ανθρώπινο πρόσωπο. Το ΠΑΣΟΚ της Γεννηματά που κουβαλά Σημίτηδες δεν μπορεί να είναι ο πλειοψηφικός εταίρος μίας τέτοιας, έστω προβληματικής, Κεντροαριστεράς.
ΠΗΓΉ