ως αρχιφύλακας στο φυλάκιο του νησιού της Χάλκης . Η Χάλκη δεν απέχει πολύ από την Κάλυμνο και τα Ίμια, άλλωστε όλα τα Δωδεκάνησα, μια στρατιωτική γειτονιά είναι κι όπως είναι φυσικό, αυτές τις μέρες τις θυμάμαι έντονα.
Από τότε πέρασε πολύς καιρός και τα πρώτα 10 χρόνια μετά από εκείνο το βράδυ, κάθε επέτειος των Ίμια είχε δύο βασικά χαρακτηριστικά: Την οργή για την ξευτυλισμένη στάση των εκσυγχρονιστών της φάπας (από τους Αμερικάνους και την ΕΕ) και το διαβόητο «ευχαριστούμε την κυβέρνηση των ΗΠΑ» και την παντελή απουσία και αμηχανία της Αριστεράς σχετικά με το θέμα. Τα τελευταία χρόνια, προστέθηκε κι ένα επιπλέον χαρακτηριστικό: Η Χρυσή Αυγή, που πήρε το franchise της θλιβερής επετείου.
Αντί σε κάθε επέτειο -όλα αυτά τα χρόνια -να βγαίνει μπροστά με παλλαϊκές εκδηλώσεις και συλλαλητήρια τιμώντας τους 3 νεκρούς στα Ίμια, που με τη ζωή τους υπεράσπισαν το δικαίωμά αυτού του λαού να ζει σα νοικοκύρης τον τόπο του, ηΑριστερά κάθεται στο μπαλκόνι της, σαν τη θρησκόληπτη και φοβισμένη γεροντοκόρη, αποκαλώντας –εντελώς ανιστόρητα- εθνικιστές και φασίστες, όσους δηλώνουν πατριώτες. Αντί κάθε χρόνο να ξεσηκώνει «μπουχό» με κεντρικά συνθήματα τηνεφαρμογή των διεθνών συνθηκών του ΟΗΕ και του δικαίου της θάλασσας στο Αιγαίο, το βρώμικο ρόλο των αμερικανόδουλων εκσυγχρονιστών στους μετέπειτα υπέρογκους εξοπλισμούς της χώρας και την εθνική ανεξαρτησία, άφησε τους φασίστες να σηκώνουν ελληνικές σημαίες και να φωνάζουν δυνατά τα ονόματα των 3 νεκρών στα Ίμια. Λες και οι 3, που χάθηκαν στο Αιγαίο, ήταν τίποτα ταγματασφαλίτες, ή τίποτα παρακρατικοί νεοναζί μισθοφόροι. Οι φασίστες (κρατικοί και παρακρατικοί) εκμεταλλεύτηκαν αυτό το έλλειμμα της Αριστεράς κι έρποντας με ύπουλο τρόπο, εισήλθαν και κατέλαβαν το τεράστιο κενό, που’ χει αφήσει σ’ αυτά τα ζητήματα.tsak-giorgis