διοικούσαν δημοτικές επιχειρήσεις που δημιούργησαν χρέη δίνει γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους που έκανε αποδεκτή το υπουργείο Οικονομικών. Ερμηνεύοντας τους νόμους 4071/2012 και 4170/2013, το Νομικό Συμβούλιο καταλήγει στο συμπέρασμα πως η διαγραφή των οφειλών των δημοτικών επιχειρήσεων με την ταυτόχρονη μεταφορά τους στους εκάστοτε δήμους σημαίνει ότι διοικούντες αυτών των δημοτικών επιχειρήσεων απαλλάσσονται από κάθε προσωπική ευθύνη για τη δημιουργία των συγκεκριμένων χρεών.
Παράλληλα, εκτός από τους επικεφαλής των δημοτικών επιχειρήσεων, απαλλάσσονται των ευθυνών για τη δημιουργία των οφειλών και όσοι ιδιώτες ήταν συνυπόχρεοι για τα χρέη. Η γνωμοδότηση αυτή ήρθε σε απάντηση σχετικού ερωτήματος του υπουργείου Οικονομικών, το οποίο προσπαθεί να εντοπίσει τους υπεύθυνους για τις οφειλές των δημοτικών επιχειρήσεων.Σύμφωνα με τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου «η διαγραφή των οφειλών των δημοτικών επιχειρήσεων και η ταυτόχρονη βεβαίωση αυτών σε βάρος των οικείων ΟΤΑ, που θεσπίστηκε με τον ν. 4071/2012 (άρθρο 10), όπως συμπληρώθηκε με τον ν. 4170/2013 (άρθρο 77) συνεπάγεται και την απαλλαγή των διοικούντων τις δημοτικές επιχειρήσεις από την προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη τους».
Αυτό συμβαίνει διότι «αφού δεν υφίσταται η οφειλή στο όνομα του αρχικού υπόχρεου δεν μπορεί να υπάρχει στο όνομα του αλληλεγγύως υπόχρεου. Η διαγραφή των οφειλών που βεβαιώθηκαν ταμειακά αποτελεί διαγραφή του χρέους και επομένως δεν μπορεί να υφίσταται ευθύνη των διοικούντων τη δημοτική επιχείρηση, αφού ο αρχικός και κύριος υπόχρεος παύει να ευθύνεται. Ετσι η διαγραφή του χρέους των δημοτικών επιχειρήσεων και η επαναβεβαίωσή τους στους οικείους ΟΤΑ συνιστά λόγο απόσβεσης της φορολογικής ενοχής συνολικά και αντικειμενικά, υπό την έννοια ότι απαλλάσσονται αυτής και τα δύο φορολογικά υποκείμενα, ήτοι η δημοτική επιχείρηση και ο διοικών αυτήν».
Επίσης, σημειώνεται στη γνωμοδότηση ότι και «τα φυσικά πρόσωπα που ήταν συνυπόχρεα με τις δημοτικές επιχειρήσεις για την εξόφληση των οφειλών, μετά την ισχύ των διατάξεων του ν. 4071/2012 και 4170/2013 δεν ευθύνονται για το ποσό της κύριας οφειλής».