Με αφορμή την επίσκεψη του κ.
Θεοδωράκη στην Κορινθία, σκεφτήκαμε να πούμε λίγα λόγια για τον Σταύρο, όπως ο
ίδιος αποκαλεί τον εαυτό του, στις τηλεοπτικές του εμφανίσεις, αλλά όπως
διαπιστώσαμε και στην ιστοσελίδα του κόμματός του.
Τον Σταύρο λοιπόν, γνωστό τηλεοπτικό
δημοσιογράφο, τον συναντάμε στην τηλεοπτική ζωή της χώρας το 2000 να
παρουσιάζει επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Σημίτη στην δημόσια τηλεόραση την
εκπομπή Πρωταγωνιστές. Εκπομπή που τον έκανε γνωστό και θεωρείται η μεγάλη του
επιτυχία. Το 2006 τον ξανασυναντάμε στο MEGA των Βαρδινογιάννη, Μπόμπολα,
Ψυχάρη να συνεχίζει την εκπομπή του. Πριν από αυτά, την δεκαετία του 1980 επί εποχής Πανελλήνιου
Σοσιαλιστικού Κινήματος, κρατικού χρήματος και σοσιαλιστικής ευδαιμονίας, ασχολείται με κρατικά επιδοτούμενα
προγράμματα επιμόρφωσης Ρομά. Επίσης έχει εργαστεί μεταξύ άλλων στο Βήμα, στο
ραδιόφωνο του Σκάι, στην Μεσημβρινή, στο Κλικ και στο ΜΕΝ, σε όλη δηλαδή την
αφρόκρεμα της δημοσιογραφίας του
«τίποτα» και της «γκλαμουριάς» που σάρωσε τη δεκαετία του ’90 και που τώρα ο ίδιος τη στηλιτεύει σαν βαθύτερη αιτία της κρίσης.
Όντας πολυπράγμων, ο Σταύρος, στις
26 Φεβρουαρίου του 2014, ανακοινώνει την ίδρυση καινούργιου κόμματος που
ονομάζει «Το Ποτάμι». Στην προσπάθεια μας να κατανοήσουμε το κόμμα αυτό
που επιθυμεί να παρουσιαστεί στην επόμενη βουλή, καταλαμβάνοντας έδρανα και
ψηφίζοντας νόμους, αναζητήσαμε τις θέσεις που έχει κατά καιρούς εκφράσει ο
ίδιος ο Σταύρος και οι Εθελοντές του όπως ο ίδιος αποκαλεί τα μέλη του και τα
στελέχη του.
Ας δούμε τι
ξέρουμε.
Περιδιαβαίνοντας
την ιστοσελίδα του κόμματος, όπου ο κ. Θεοδωράκης αποκαλείται παντού ως Σταύρος
και με τη συνοδεία μουσικής, χορηγία του κόμματος, ανακαλύψαμε ότι:
1. Ο
Σταύρος δηλώνει αντίθετος με την δια νόμου αύξηση του κατώτερου μισθού της
χώρας, καθώς
όπως δήλωσε στο συνέδριο του κόμματος του: «Δεν
θέλουμε έναν νόμο για τις αυξήσεις, θέλουμε όμως τις αυξήσεις» οι οποίες
μάλλον θα κατέβουν ως μάνα εξ ουρανού κατευθείαν στις τσέπες μας. Έτσι ο
Σταύρος αρνείται το κεκτημένο του ίδιου του κατώτατου μισθού εγκαταλείποντας
τον εργαζόμενο χωρίς νομική προστασία σε μια ήδη απορρυθμιζόμενη οικονομία, που
οι πραγματικοί κατώτατοι μισθοί αγγίζουν τα 300 ευρώ.
2. Ο
Σταύρος δηλώνει υπέρμαχος της δημοσιονομικής πειθαρχίας ζητώντας μάλιστα να ενταθεί αυτή ακόμη
περισσότερο
καθώς: «Η Ελλάδα έχει ήδη συμφωνήσει να
τηρεί την συνολική δημοσιονομική πειθαρχία που απαιτεί η συμμετοχή στην
Ευρωζώνη. Αυτό δεν είναι όμως αρκετό. Πρέπει να πάμε ακόμα πιο μακριά και να
θέσουμε ξεκάθαρα όρια» και φυσικά: «Η
δημοσιονομική πειθαρχία πρέπει να επικουρείται και από ειδικές ανεξάρτητες
αρχές και συμβουλευτικά σώματα, που θα βοηθούν τόσο την κεντρική διοίκηση όσο
και την τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση», δηλαδή ανεξάρτητες και
συμβουλευτικές αρχές, προφανώς μη πολιτικές και εκλεγμένες, ίσως ούτε καν ελληνικές, θα καθορίζουν τα όρια της οικονομικής
διαχείρισης και την συμπεριφορά της
κυβέρνησης! Όλα αυτά σε καθεστώς δημοκρατίας και εθνικής κυριαρχίας. Μπράβο Σταύρο!
3.
Πρέπει να απαλλαγούμε από την
δαιμονοποίηση της ελεύθερης αγοράς.
Εδώ αισθανόμαστε την ανάγκη να υπενθυμίσουμε ότι η οικονομική και κοινωνική
πραγματικότητα της χώρας δημιουργείται σε καθεστώς «ελεύθερης αγοράς» τα
τελευταία χρόνια... Το φάρμακο που μάλλον μας προτείνει ο κ. Θεοδωράκης είναι γνωστό, παλιό και
καθόλου καινοτόμο. Ακόμη περισσότερη ελεύθερη αγορά τώρα, ακόμη περισσότερη
ανεργία, φτώχεια και απελπισία.
4. Ο Σταύρος ζητά όπως ακριβώς
τιτλοφορείται στα συμπεράσματα του συνεδρίου του «Καλά σχολεία», «Καλά
κρατικά πανεπιστήμια» και φυσικά ακόμα καλύτερα «Καλά μη κρατικά πανεπιστήμια»,
για να μη μείνει τίποτε όρθιο στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης, από όσα έχουν
αφήσει οι «μεταρρυθμίσεις» της Διαμαντοπούλου, του Αρβανιτόπουλου και του
Λοβέρδου!
5. Ο Σταύρος αναμφισβήτητα έχει
καταλήξει στο συμπέρασμα ότι για την κρίση δεν ευθύνεται σε καμία
περίπτωση το «ακριβό ευρώ», τηρώντας και σεβόμενος την νομισματική
πολιτική της Γερμανίας. Εδώ καλό
είναι να υπενθυμίσουμε ότι το ακριβό ευρώ, το νόμισμα της χώρας μας, δεν είναι
μόνο ακριβό αλλά το ακριβότερο νόμισμα του κόσμου μετά την λίρα Αγγλίας.
6. Τέλος ο Σταύρος επιθυμεί να φέρει
κοντά και σε αγαστή συνεργασία την κυβέρνηση και τον Σύριζα σε μια εθνική ομάδα
διαπραγμάτευσης του χρέους. Δηλαδή σε μια εποχή που η κυβέρνηση καταρρέει ο
Σταύρος, που μισεί το παλιό πολιτικό προσωπικό, αγωνίζεται για την επιβίωσή
του, προσπαθώντας να μπολιάσει τον Σύριζα με ολίγον διαφθορά και
νεοφιλελευθερισμό θέτοντας ζήτημα συνεργασίας για να κρατηθεί η Νέα Δημοκρατία
του Αντώνη Σαμαρά ζωντανή μετά από ενδεχόμενες εκλογές και να διατηρήσει
μερίσματα της εξουσίας!
Περιττό να πούμε στον Σταύρο ότι οι
εκλογές πλησιάζουν, η κυβέρνηση θα είναι παρελθόν, με τους εταίρους θα
διαπραγματευτεί ό Σύριζα και όσες φιλότιμες προσπάθειες νεκρανάστασης και αν
κάνει το τηλεοπτικό του κόμμα δεν θα μπορέσει να σταθεί εμπόδιο στον αγώνα μας
για καλύτερη και δικαιότερη κοινωνία, για το τέλος του μνημονίου, για την
επαναφορά μας στην ελπίδα και στο φως μακριά από τα πολιτικά φαντάσματα του
παρελθόντος και τους νεόκοπους σωσίες τους.
Εξάλλου
ο Σταύρος δηλώνει, όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του κόμματος και σε άρθρο
που τιτλοφορείται ως «Τι είδε ο Σταύρος στο Βέλο Κορινθίας» Το Ποτάμι είναι
υποχρεωμένο να δώσει μάχη για να μειωθεί το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ όπως κι εκείνο
της Νέας Δημοκρατίας. Έτσι μετά από χρόνια ασφυκτικής λιτότητας ο Σταύρος
κρατάει ίσες αποστάσεις και αισθάνεται υποχρεωμένος να μειώσει το ποσοστό του
Σύριζα.
Το
παρελθόν του κ. Θεοδωράκη είναι γνωστό όπως και αν το αντιλαμβάνεται ο καθένας.
Το παρόν του δεν μπορούσε παρά να είναι κάτι ανάμεσα στο ακραία συστημικό και
νεοφιλελεύθερο, ότι περιτύλιγμα και να προσπαθεί να του προσδώσει η
επικοινωνιακή του ομάδα.
Κλείνοντας
θέλουμε να δηλώσουμε στους πολίτες της Κορίνθου ότι οποιαδήποτε ομοιότητα των
θέσεων του κ. Θεοδωράκη με το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας και της
συγκυβέρνησης, δεν μπορεί παρά να είναι συμπτωματική.