Άλλωστε, η τήρηση της νομιμότητας και η πάταξης της διαπλοκής των καναλαρχών αποτελούσε ξεκάθαρη προεκλογική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, που χάρισε στους δύο κυβερνητικούς εταίρους τη ψήφο της πλειοψηφίας των πολιτών.
Και ευκαιρία άλλη δεν θα υπάρχει, ούτε... ανοχή από τους πολίτες φυσικά, για τον Αλέξη Τσίπρα και τον Πάνο Καμμένο, αν και στο πρώτο και ίσως το πιο σημαντικό νομοσχέδιο που δείχνει τις προθέσεις της κυβέρνησης για την καταπολέμηση της διαπλοκής, αρχίσουν να κάνουν... εκπτώσεις και συναντήσεις με τους
νταβατζήδες, ώστε να μη θιγούν τα συμφέροντά τους, αυτά που χρόνια κατήγγειλε εντός και εκτός Βουλής.
Δεν έχει κανένα περιθώριο, αλλά και καμία εξουσιοδότηση από τον λαό η κυβέρνηση, να μην υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της και να μην επιβάλλει τη νομιμότητα έτσι όπως την ορίζει ο νέος νόμος για τις ραδιοτηλεοπτικές άδειες και όχι όπως έχουν συνηθίσει να λειτουργούν μέχρι σήμερα οι καναλάρχες της διαπλοκής.
Η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να βάλει –επιτέλους- τάξη στο αχανές ραδιοτηλεοπτικό τοπίο της Ελλάδας είναι δεδομένη και την επιθυμεί το σύνολο του λαού.
Και εκφράζεται ήδη, μέσα από την ένταξη του νομοσχεδίου για τις άδειες σε δημόσια διαβούλευση, όμως είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο, πως πολλά πράγματα πρέπει να διασφαλιστούν με ευθύνη του ίδιου του Τσίπρα, ώστε η διαδικασία να υλοποιηθεί και να ολοκληρωθεί σε ένα καθεστώς απόλυτης διαφάνειας και τήρησης όλων των προβλεπόμενων διατάξεων του νέου νόμου.
Ήδη, στην ανάγνωση και μόνο του νομοσχεδίου οι καναλάρχες της διαπλοκής που χρόνια τώρα «καπηλεύονται» τις εθνικές ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες, έχουν ξεκινήσει έναν ανελέητο πόλεμο προς την κυβέρνηση, επιχειρώντας με τις μεθόδους που έχουν μάθει να χρησιμοποιούν... παραδοσιακά, να την υποχρεώσουν να κάνει πίσω και να ανοίξει... πόρτες και παραθυράκια, ώστε να μην χάσουν τα δικά τους κεκτημένα.
Κεκτημένα που μέχρι και σήμερα τα απολάμβαναν πάντα εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος, ξεχνώντας τις υποχρεώσεις τους προς το κράτος, αγνοώντας εκείνες προς τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες, τις οποίες και έχουν «φεσώσει», μεταφέροντας –ουσιαστικά- το κόστος της λειτουργίας των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών, μέσω των ανακεφαλαιοποιήσεων- στην πλάτη του ελληνικού λαού.
Κάπου εδώ, όμως, είναι που οφείλει η ελληνική κυβέρνηση, από τη στιγμή που δηλώνει και φαίνεται πως είναι πράγματι αποφασισμένη, να πάει ως τέλος τη σύγκρουση με τους καναλάρχες και να «καθαρίσει» οριστικά και αμετάκλητα το «θολό» τηλεοπτικό τοπίο, να θέσει ξεκάθαρους κανόνες παιχνιδιού προς όλους όσοι επιθυμούν να λάβουν μέρος στο διεθνή διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες.
Τι σημαίνει αυτό; Πως θα πρέπει να τηρηθούν κανόνες τέτοιοι στο «παιχνίδι» που δεν θα μπορεί κανένας να αμφισβητήσει και τις προθέσεις της κυβέρνησης και εκείνες των παλαιών και νέων υποψηφίων.
Πως δεν πρέπει σε καμία περίπτωση ο Αλέξης Τσίπρας να... παίξει παιχνίδι στην πλάτη του ελληνικού λαού, για να παραμείνουν στο απυρόβλητο ο Μπόμπολας, ο Ψυχάρης και οι λοιποί καναλάρχες της διαπλοκής.
Γνωρίζει, καλά άλλωστε, πως αν και σε αυτό το νομοσχέδιο κάνει πίσω και τελικά επικρατήσει η άποψη των «νταβατζήδων» τότε οι εξελίξεις θα είναι τέτοιες που δεν θα μπορεί σε καμία περίπτωση να σταθεί ως πρωθυπουργός των Ελλήνων, απέναντι σε έναν λαό που θα τον έχει κοροϊδέψει και στο κεφάλαιο της καταπολέμησης της διαπλοκής.