έφυγε. Αυτοί οι 2 τίτλοι θα μπορούσαν να συνοδεύουν τα ρεπορτάζ για την παράδοση του πρώτου τμήματος της Ολυμπίας Οδού, από την Αρχαία Κόρινθο μέχρι τα διόδια του Κιάτου.
11 χρόνια μετά την προκήρυξη του διαγωνισμού παραχώρησης και 8 χρόνια μετά την πρώτη εκκίνηση των έργων (Αύγουστος 2008) έφτασε επιτέλους η στιγμή να δούμε ένα αυτοτελές τμήμα του δρόμου να παραδίδεται στην κυκλοφορία.
Αυτό το "ψυχολογικό δράμα" της ατελείωτης αναμονής, όπως αναφέρει το ypodomes, ήταν και το μεγαλύτερο μαράζι των ανθρώπων της περιοχής, των κατασκευαστών, του Υπουργείου και ημών, των ανθρώπων που παρακολουθούμε αυτό το έργο.
Τα εγκαίνια και το κόψιμο της κορδέλας δεν είναι μόνο μία φιέστα, μία άνευ ουσίας εκδήλωση που απλά φλερτάρει με το κιτς. Είναι μία κίνηση συμβολική για την περίπτωση της Ολυμπίας, είναι το σπάσιμο της γκίνιας που ήθελε τον δρόμο αυτό αιώνιο δέσμιο έργων.
Το Κόρινθος-Κιάτο είναι το πιο πολυσυζητημένο τμήμα προς παράδοση μετά από εκείνο των Τεμπών. Εδώ και ένα χρόνο είχε φουντώσει από εξαγγελίες η αναμονή για τη λειτουργία του και τα εγκαίνια της Παρασκευής είναι η λύτρωση για πολλούς οδηγούς που τραβούν μαρτύριο σε αυτό το δρόμο.
Είναι όμως και η εξιλέωση των κατασκευαστών που έχουν δεχθεί σφοδρά πυρά (δικαιολογημένα και αδικαιολόγητα) για την μή απόδοση τμημάτων τόσα χρόνια. Είναι η εξιλέωση της ολοκλήρωσης ενός κομματιού που φανερώνει τη συμβολή τους σε αυτή τη δύσκολη για τον τόπο περίοδο.
Ας μην ξεχνάμε ότι αυτές οι εταιρείες είναι παρά τα όποια αρνητικά μπορεί να έχουν, εκείνες που κράτησαν ζωντανά τα έργα για να έρθουν την Παρασκευή οι πολιτικοί μας και να εγκαινιάσουν.
Θα πρέπει λοιπόν να σταθούμε εδώ και να δώσουμε μία χειραψία ηθικής επιβράβευσης. Τα πολλά μπράβο όμως δεν ανήκουν ούτε στις εταιρείες, ούτε στο Υπουργείο και την Κυβέρνηση, ούτε σε φορείς.
Θα πρέπει λοιπόν να σταθούμε εδώ και να δώσουμε μία χειραψία ηθικής επιβράβευσης. Τα πολλά μπράβο όμως δεν ανήκουν ούτε στις εταιρείες, ούτε στο Υπουργείο και την Κυβέρνηση, ούτε σε φορείς.
Είναι στους εργαζόμενους που πέρασαν από κόλαση άπειρες φορές, όταν κάθε φορά το έργο γκρεμιζόταν, που με την αφανή παρουσία τους έκαναν πραγματικότητα την ολοκλήρωση αυτού του πρώτου τμήματος.
Αυτοί είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές, που τώρα δίνουν τη συνέχεια της μάχης στο τμήμα Ξυλόκαστρο-Πάτρα για να ξαναέρθουμε όλοι εμείς πάλι και να γιορτάσουμε. Αυτό που έλειψε λοιπόν από τη γιορτή της Παρασκευής είναι η παρουσία και η τιμή σε αυτούς του ανθρώπους, τους εργαζόμενους στα έργα.
Αυτοί είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές, που τώρα δίνουν τη συνέχεια της μάχης στο τμήμα Ξυλόκαστρο-Πάτρα για να ξαναέρθουμε όλοι εμείς πάλι και να γιορτάσουμε. Αυτό που έλειψε λοιπόν από τη γιορτή της Παρασκευής είναι η παρουσία και η τιμή σε αυτούς του ανθρώπους, τους εργαζόμενους στα έργα.
Αυτή η έλλειψη ελπίζω την επόμενη φορά να διορθωθεί και να είναι επίσημοι καλεσμένοι. Είναι άλλωστε βλέπετε το δικό τους έργο, αγαπητοί μου φίλοι.
