Σήμερα το «τελευταίο αντίο» στον πιο μοναχικό και ρομαντικό Κορίνθιο ιδεολόγο... | Πρωτη news sport

Σήμερα Τρίτη, στις 3 το μεσημέρι
στο παρεκκλήσι του Κοιμητηρίου Κορίνθου, συγγενείς και φίλοι θα πούνε το «τελευταίο αντίο» στον πιο μοναχικό και ρομαντικό ιδεολόγο, αλλά και τίμιο αγωνιστή, τον Κορίνθιο Γρηγόρη Δέδε.
Όσοι τον γνωρίσαμε από κοντά θα τον θυμόμαστε για πάντα με συγκίνηση και θαυμασμό για την σεμνότητα, την προσωπική του ηθική, τον πλούτο των γνώσεων και τον τρόπο σκέψης του. Γεννήθηκε πριν από 68 χρόνια στην Κόρινθο, με την οποία είχε μια αμφιθυμική σχέση -ποτέ δεν την εγκατέλειψε, παρά μόνο για να σπουδάσει στην ΑΣΟΕΕ. 
Στο διήγημά του «Ο Ξεριάς» με υπότιτλο «Πετώντας πάνω από τη λάσπη» αναφέρει στην αρχή: «Ένα ποτάμι διέτρεχε απ’ άκρη σ’ άκρη τούτη την πόλη κι αυτό ήταν ξερό. Τις λίγες μέρες που κατέβαζε νερό, μετά από ακραία καιρικά φαινόμενα, αυτό χιμούσε σαν αφηνιασμένο θεριό πάνω απ’ τις όχθες του μαζί με τόνους βουρκόλασπης, που διαχέοντο παντού και καταπλάκωναν τις ψυχές των κατοίκων της, προκαλώντας το μαρασμό τους…»
Είχα την τύχη μαζί με τον κοινό μας φίλο Μιχάλη Γκίλα να του πάρουμε πριν 10 ακριβώς χρόνια για λογαριασμό της εφημερίδας της ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ τη μοναδική συνέντευξη (και τη σπάνια αυτή φωτογραφία) «όχι για να τιμήσουμε τον φίλο, αλλά μέσα από την προσωπική μαρτυρία ενός αμφιλεγόμενου και απόμακρου από τη δημοσιότητα προσώπου, να αναδείξουμε μια διαφορετική ματιά στην πολιτική, τη τέχνη, τον πολιτισμό, τη ζωή. 
Δεν έχει σημασία αν συμφωνεί κανείς με τις απόψεις του ανθρώπου, γνωστού σε πολλούς από το βιβλιοπωλείο ΑΠΟΚΛΙΣΗ και από τον πολυχώρο ΕΡΩΔΙΟΣ, (στην Κολιάτσου μετά το Δημαρχείο), που προσπάθησε να προσφέρει μερικές σταγόνες δροσιάς στην πνευματική έρημο της Κορίνθου, όπως μας έλεγε. 
Δική μας πρόθεση ήταν, μέσα από την διήγηση του Γρηγόρη, να αναδειχθούν ορισμένα συμβάντα, που σημάδεψαν την πόλη μας εδώ και σαράντα χρόνια".
Ένα μικρό απόσπασμα στη μνήμη του:
-Γρηγόρη, ν’ αρχίσουμε με τον υπότιτλο «πετώντας πάνω απ’ τη λάσπη». Τι εννοείς;
«Προφανώς ότι ζούμε σ΄ ένα ηθικοπνευματικό λασπότοπο, απ΄ τον οποίο πρέπει να εξέλθουμε, αν θέλουμε να αποκτήσουμε κάποια λάμψη σαν πόλη».
-Και με ποιο τρόπο κατά την εκτίμησή σου μπορεί να συντελεσθεί αυτό;
«Δια της ατομικής και συλλογικής μας αναγέννησης, του πολιτισμικού μας επαναπροσδιορισμού. Θα πρέπει μέσα από μια διεργασία αυτογνωσίας, να αποκτήσουμε συνείδηση της λάσπης μέσα στην οποία ζούμε και αφού ξεπλυθούμε απ΄ αυτήν, να πετάξουμε πάνω της, προς την σύνθεση μιας κοινωνίας άλλης ποιότητας».
-Από την χούντα και τα διαβάσματα στο ΚΚΕ εσωτερικού και μετά, τι ακολουθεί στη συνέχεια;
«Σαν το όνειρο πέφτει στο χώμα, θα ‘λεγα πως βιώνω το δράμα ενός ρομαντικού. 
Με το ένα πόδι στον τάφο του ιδανικού, η θέση μου μέσα στον λασπότοπο της κορινθιακής κοινωνίας γίνεται φρικτή. 
Αρχίζω να βιώνω το συναίσθημα του εξόριστου μέσα στην πόλη του. Και τότε αναζητώ διέξοδο προς το περιθώριο και τον μυστικισμό, εγχώριο και μη, από όπου βγαίνω εξαγνισμένος και με ενισχυμένη την αγαπητική μου διάθεση απέναντι στον άλλον»…
«To βιβλιοπωλείο και ο Ερωδιός που επακολούθησε, σαν συλλογικότητες, γιατί έτσι τα έβλεπα εγώ, αποπειράθηκαν απεγνωσμένα επί μια περίπου δεκαπενταετία να ξεθάψουν μαραμένες ψυχές Κορινθίων, που, καταπλακωμένες κάτω από επάλληλα στρώματα λάσπης του ηθικοπνευματικού «ξεριά» που διέτρεχε την πόλη κατά την τελευταία πεντηκονταετία, οδηγούνταν προς το μαρασμό…
«Ο Ερωδιός, ως προείπα, είναι συνέχεια του βιβλιοπωλείου. 
Τον δημιούργησε η ανάγκη να στεγαστούν οι κινήσεις και οι δραστηριότητες που αναπτύσσονταν στο βιβλιοπωλείο και το καθιστούσαν ανεπαρκές. Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε την δημιουργία ενός πολυχώρου συλλογικής διαχείρισης και ρήξης με τις κυρίαρχες αντιλήψεις για την αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου και τις ανθρώπινες σχέσεις. 
Ο Ερωδιός λειτουργεί παρά τις αντιξοότητες και στην επταετή ζωή του φιλοξενεί πάνω από πεντακόσιες (500) εκδηλώσεις, που προσφέρουν σταγόνες δροσιάς στην πνευματική έρημο της Κορίνθου εκείνης της εποχής».
[Αλήθεια, ποιος μπορεί να ξεχάσει τις μουσικές συναυλίες, (Ειρήνη Δασκαλάκη), θεατρικές παραστάσεις,(Γιώργος Κώνστας) εκδηλώσεις λόγου, (Φώτης Τερζάκης), εκθέσεις ζωγραφικής, εκθέσεις φωτογραφίας, κινηματογραφικές προβολές, (Σινε-Σύνδρομο, Τορνές) αφιερώματα, «Λέων ο Σγουρός» (Βασίλης Ξύδης), συζητήσεις, μυστικισμός, έντυπα-φυλλάδια, βραδιές ποίησης, αυτοσχεδιασμοί, πολιτική, οικολογία, φεμινισμός, κοινωνικά κινήματα, διεθνή θέματα και τόσα άλλα;…]
-Όλη η δράση σου είναι «εκτός πεπατημένης, εκτός θεσμών». Πιστεύεις ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα μέσα απ’ αυτούς; Σήμερα έχεις πολιτικό στίγμα;
«Όχι, παραμένω πολιτικά άστεγος.
 Η εξωθεσμική μου δράση προφανώς συνδέεται με την πεποίθηση της χρεοκοπίας των κυρίαρχων θεσμών. Πώς να συμμετάσχεις με την καρδιά σου σε κάτι που έχει μέσα σου γκρεμιστεί; Ωστόσο, δεν μπορώ να πω πως απέχω με ένα απόλυτο τρόπο. 
Επί παραδείγματι, συνήθως ψηφίζω κι αυτή μου η στάση έχει πιστεύω περισσότερο έναν αμυντικό χαραχτήρα. Ζούμε σε δίσεκτους καιρούς. Και δεν πρέπει να χαθεί και το κεκτημένο. Μετά, αν είναι να ‘ρθει κάτι από τους θεσμούς, ας έρθει βρε αδερφέ. Δεν έχουμε δικαίωμα να λέμε όχι, χάριν κάποιας ανέφικτης καθαρότητας».
-Και το «ναι» προς την εφικτή πραγματικότητα πού να το απευθύνουν όσοι αγωνιούν για την πόλη τους και επιθυμούν “ν’ αποκτήσει κάποια λάμψη”;
«Σ’ αυτούς που με την καθημερινή τους ζωή υποστηρίζουν τους βασικούς όρους ύπαρξης, λειτουργίας και ολοκλήρωσης αυτής της δύσμοιρης πόλης»…
-Γρηγόρη, τελειώνοντας αυτή την κουβέντα μας, θα ήθελες να πεις κάτι προς τους νέους;
«Θ’ απαντήσω μ’ ένα τρίστιχο του Άρη του Αλεξάνδρου από την ποιητική συλλογή Ευθύτης οδών:
μη στέρξεις να περιτμηθείς
μη στέρξεις να κοπεί ούτε μια καμπύλη
των δακτυλικών σου αποτυπωμάτων».

ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΔΙΣΕΚΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ-ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΓΡΗΓΟΡΗ!!!

Hristos Kousoulos-facebook.com
 
Top