Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ...
*** Βαγγέλης Μαρινάκης,
μετά την πρόκριση τού Ολυμπιακού στους ομίλους τού «Τσάμπιονς Λιγκ»:
«Πρώτος στόχος είναι το πρωτάθλημα.».
Ολυμπιακοφροσύνη εσωτερικής κατανάλωσης
εκ’ μέρους τού Επενδυτή των Έξι Ηπείρων και των Επτά Θαλασσών
(ως έκτη ήπειρο λογίζω τη... Χαμένη Ατλαντίδα).
Παντελής απουσία πραγματικού οράματος, αρχοντοχωριατισμός, βλαχοδημαρχισμός.
«Να ’μι πρώτους στου χουριό,
να κυκλουφουράου μι τι «Μιρσιντές» στ’ς κατσικόδρομους,
να κάνου φιγούρα στ’ς γίδις.
Ζουάρα.».
Η ριζική αλλοίωση τού «DN.A.» τού Ολυμπιακού,
έχει οδηγήσει πλέον ένα μεγάλο τμήμα τού κόσμου τής ομάδας
να πανηγυρίζει επειδή ο Μαρινάκης γίνεται ολοένα και πιο πλούσιος.
Η θλιβερή ατάκα «Σας γλεντάει ο Βαγγέλας»
έχει γίνει το καταφύγιο ανθρώπων υπομηδενικής νοημοσύνης
και ανύπαρκτης προσωπικής καταξίωσης,
με συνέπεια αυτή ακριβώς η υποτιθέμενη και επίπλαστη κυριαρχία
να μετατρέπεται σε οδυνηρό μπούμερανγκ για το κύρος τού συλλόγου.
Όταν οι ίδιοι οι διοικούντες τής «Π.Α.Ε. Ο.Σ.Φ.Π.»
διατυμπανίζουν σε όλους τούς τόνους ότι προέχει ο εγχώριος τίτλος,
αυτομάτως δημιουργούν δημοσιοϋπαλληλικό άλλοθι στους παίκτες.
Ναι μεν το «Τσάμπιονς Λιγκ» είναι σοβαρότατο κίνητρο για κάθε ποδοσφαιριστή,
αλλά αυτός που ορίζει τούς στόχους είναι πάντα ο εργοδότης·
ένας εργοδότης, εν’ προκειμένω,
που αντιμετωπίζει τούς οπαδούς τής ομάδας ωσάν ιθαγενείς
και τούς απομυζά το χρυσάφι τους χαρίζοντάς τους καθρεφτάκια.
Για τον εφοπλιστή Μαρινάκη ο Ολυμπιακός είναι πρωτευόντως επιχείρηση,
δευτερευόντως ασπίδα και εξασφάλιση πολυάριθμου άμισθου στρατού,
και... τελευταιόντως «ομάδα τής καρδιάς του».
Προς επίρρωση τής άποψης που διατυπώνω,
θα θέσω στη δημόσια κρίση το εξής -ρητορικής υπόστασης- ερώτημα:
Υπάρχει έστω ένας φίλαθλος τού Ολυμπιακού (ακόμη κι ο πιο τελειωμένος «γαύρος»),
που αν θα έπρεπε να επιλέξει
ανάμεσα στον αείμνηστο Παύλο Γιαννακόπουλο και στον Μαρινάκη,
θα έγερνε προς τον δεύτερο;
Εν’ κατακλείδι, ποια πραγματική θυσία έχει κάνει ο Μαρινάκης για τον Ολυμπιακό;
Επί τής ουσίας, λοιπόν,
για όσους δύνανται να διαβάζουν στοιχειωδώς πίσω από τις λέξεις,
η φράση «Πρώτος στόχος είναι το πρωτάθλημα.»
σημαίνει «Μοναδικός στόχος είναι το πρωτάθλημα.».
Ο χθεσινός αγώνας απέδειξε περίτρανα τού λόγου το αληθές.
*** Τα είχα γράψει από την επομένη τού αγώνα με την Τότεναμ·
τα πανηγύρια ήταν δυσαναλόγως έξαλλα σε σχέση με το αποτέλεσμα,
και, όσο κι αν ο Ολυμπιακός επέστρεψε από το 0-2,
η «ισοπαλία σαν νίκη» τού έδωσε έναν βαθμό και όχι τρεις.
Ένας βαθμός, μάλιστα, που κυριολεκτικά πετάχτηκε στα σκουπίδια,
άμα τη ανακοινώσει τής 11άδας των «ερυθρολεύκων»
για τον κρισιμότατο αγώνα με τον Ερυθρό Αστέρα·
ο Βαλμπουενά, ο Γκιγιέρμε, ο Ποντένσε και ο Ελαμπντελαουΐ
έλειπαν από το αρχικό σχήμα
ώστε -άκουσον, άκουσον- να προστατεύονταν για το επερχόμενο παιχνίδι με τον Άρη
(ο Ποντένσε μπήκε στο 61ο λεπτό, ο Ομάρ στο 79ο,
οι έτεροι δύο μείναν’ θεατές).
Αδιανόητα πράγματα, αδιανόητη υποβάθμιση τού «Τσάμπιονς Λιγκ»,
προκειμένου να επιδιωχθεί πάση θυσία ο εγχώριος τίτλος
που θα λειτουργήσει ως μεγαλοπρεπές και γενναιόδωρο τάϊσμα σανού
ενός θλιβερού «target group» που δεν αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα.
Η αναμέτρηση με την Τότεναμ ήταν
-όπως την είχα επιτιτλίσει- ματς δίχως μεθαύριο·
όποιο αποτέλεσμα κι αν προέκυπτε με την παραπαίουσα φέτος αγγλική ομάδα,
το «Ματς δίχως αύριο» θα γινόταν στο Βελιγράδι.
Και ποια ήταν η αντιμετώπιση που επεφύλαξε ο Ολυμπιακός σε αυτό το παιχνίδι;
Επέταξε «ερυθρόλευκη πετσέτα».
*** Συνελόντι ειπείν,
για το χθεσινό «Βατερλό» τού Ολυμπιακού δεν ευθύνεται ο Μαρτίνς,
ούτε ο Μπενζιά, ούτε ο Σεμέδο, ούτε ο Μεριά·
όλοι αυτοί απλώς ενεσάρκωσαν τη μικροαστική βούληση τού εργοδότη τους
και -άθελά τους (;)- τον φωτογράφισαν
ως τον μοναδικό υπεύθυνο τής ντροπιαστικής ήττας.
Μία ήττα που, αν κατακτηθεί το πρωτάθλημα,
θα σβηστεί από τη μίζερα χρυσοψαρική μνήμη τής πλέμπας,
η οποία λιγούρικη πλέμπα έχει καταντήσει
να χαίρεται όταν ο Μαρινάκης γίνεται ακόμη πλουσιότερος
και να τον αποθεώνει όταν ζμπρώχνει στην άκρη τα «χαρτιά υγείας» του
(εεε..., τούς ποδοσφαιριστές τής ομάδας, ήθελα να πω)
και σηκώνει πρώτος το κύπελλο τού πρωταθλητή στον ουρανό τού Πειραιά.
ΤΡΑ-ΓΙ-ΚΟ.
Ο Αθλητάμπουρας-https://www.zougla.gr